„Wymruczane szczęście” Joanna Szarańska

lutego 18, 2021

„Wymruczane szczęście” Joanna Szarańska

Witajcie,

Gdy za oknem zimno i ponuro, lubię sięgać po ciepłe historie, pełne życiowej mądrości i poczucia humoru. Taka jest właśnie powieść Wymruczane szczęście Joanny Szarańskiej.

Emilia z dziećmi przyjeżdża do Krakowa, by po rozwodzie zacząć od nowa. Pracę i schronienie znajduje u kuzyna w kawiarni, jednak względny spokój nie trwa długo. Kobieta zmuszona jest szukać nowego miejsca dla siebie i swoich zwariowanych bliźniaków. Przygarnia ją Gertruda, przezabawna staruszka, która  wyciąga do nich pomocną dłoń.

Wymruczane szczęście to moje drugie spotkanie z autorką i ponownie jestem pod dużym wrażeniem poczucia humoru. Perypetie przezabawnych bliźniaków skradły moje serce, podobnie jak Cholera, jeszcze bardziej niesforna kotka. Autorka ma dar do tworzenia postaci. Bardzo szybko zaprzyjaźniłam się z Emilią i Grzegorzem, pokochałam Panią Gertrudę. Tajemniczy Grzegorz mocno intrygował, a za jego cięte riposty lubiłam go bardziej.

Na uwagę na pewno zasługuje wydanie - przeurocza okładka, a w środku strony ozdobione kocimi rysunkami. Nazwy rozdziałów to kolejny majstersztyk:

Rozdział 26 W którym małe Koty biorą się za wielkie zaloty, a Emilia i Grzegorz polują na myszy i wpadają w pułapkę

Powieść czytałam bardzo szybko, to lekka i zabawna historia, przeurocza komedia romantyczna, taki powiew optymizmu. Nie ma tu wartkiej akcji ani jej zaskakujących zwrotów. Są za to normlane, ludzkie problemy i przez to książka staje się bliższa sercu. Nie jest to powieść, która zapada na długo w pamięć, ale przyjemny sposób na spędzenie wieczoru.

Autor: Joanna Szarańska

Tytuł: Wymruczane szczęście

Wydawnictwo: Czwarta Strona

Gatunek: powieść obyczajowa, romans

Ilość stron: 382

Moja ocena: 7/10 bardzo dobra

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Czwarta Strona

Udanego dnia,

Sylwia

Czytaj więcej »

„Ratownik” Tomasz Mitra

lutego 13, 2021

„Ratownik” Tomasz Mitra

Witajcie,

Praca ratowników medycznych do prostych nie należy. Odpowiedzialność za ludzkie życie, presja czasu to jeden z wielu ogromnie trudnych aspektów tego zawodu. Tomasz Mitra postanowił podzielić się z czytelnikami swoimi doświadczeniami w książce Ratownik.

Tomasz Mitra to doświadczony ratownik z prawie dziesięcioletnim dorobkiem zawodowym. Poznajemy realia wykonywanej przez niego pracy, towarzyszymy mu podczas dyżurów, ale też w wolnym czasie.  Autor pokazał jak ważna jest praca zespołowa, zaufanie do współpracowników, ale też umiejętności i zdobyte doświadczenie. Byłam pod ogromnym wrażeniem opanowania i zimnej krwi. Momentami jednak czułam się nieco zaszokowana dość przedmiotowym traktowaniem „klientów”. Mogę sobie jedynie wyobrazić presję, która spoczywa na ratownikach. Odpowiedzialność za ludzkie życie, presja czasu, ale też system, któremu daleko do doskonałości. Obraz ratownika, który wyłania się z tej historii niestety wzbudził mój niepokój. Z pewnością po ciężkim dyżurze każdy potrzebuje jakiegoś sposobu na odreagowanie stresu. Bohater nie stronił od alkoholu i innych używek. Kolejne partnerki służyły mu jedynie do zaspokojenia swoich seksualnych potrzeb. Byłam zaskoczona ilością seksu w książce o takiej tematyce.

Muszę przyznać, że fragmenty opisujące udział w akcjach podobały mi się najbardziej i to właśnie z ich powodu sięgnęłam po książkę. Jak dla mnie za dużo było przemyśleń bohatera, zbyt dużo opisów wydarzeń z prywatnego życia. Nie tego oczekiwałam po książce opisującej pracę ratownika medycznego.

Mimo, że za dużo było tutaj życia osobistego, a mało medycznych historii, książkę czytało się całkiem dobrze. Autor w interesujący sposób opisał pracę ratownika, wręcz płynęłam przez kolejne rozdziały. Nie mnie oceniać, na ile prawdziwe były te wszystkie opowieści, ale muszę przyznać, że nie mogłam się oderwać. Tomasz Mitra używał dość specyficznego języka, pełnego wulgaryzmów, mi osobiście nie przeszkadzało, ale wrażliwi czytelnicy mogą poczuć się zniesmaczeni.

Autor: Tomasz Mitra

Tytuł: Ratownik

Wydawnictwo: Wydawnictwo Muza

Ilość stron: 376

Moja ocena: 6/10 dobra

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Muza.

Udanego dnia,

Sylwia

Czytaj więcej »

„Ofiara dla burzy” Dolores Redondo

lutego 11, 2021

„Ofiara dla burzy” Dolores Redondo

Witajcie,

Dolores Redondo oczarowała mnie totalnie swoją serią Dolina Baztan. Ofiara dla burzy, trzeci tom, okazał się wisienką na torcie. Zapraszam na recenzję.

Inspektor Salazar angażuje się w śledztwo dotyczące śmierci niemowlaka. Tajemnicza plamka na czole sugeruje, że ktoś dziecko udusił. Babcia maluszka wierzy, że zbrodni dokonał Inguma, baskijski demon, który wysysa oddechy podczas snu. W toku śledztwa okazuje się, że tajemniczych zgonów dzieci w okolicy było więcej. Jakby tego było mało, detektyw podejrzewa, że jej matka przeżyła ucieczkę, może też mieć związek z prowadzonym śledztwem.

Po raz kolejny Dolores Redondo zaserwowała nam thriller na pograniczu rzeczywistości i fantastyki. Bardzo umiejętne włączenie baskijskich legend nadaje powieści odurzający, tajemniczy klimat. Dużym atutem powieści są także fragmenty opisujące zwyczaje i kulturę mieszkańców doliny. 

Ofiara dla burzy to przede wszystkim fantastyczny kryminał. Autorka doskonale poprowadziła śledztwo w sprawie morderstw dzieci, z każdą stroną wzbudzając we mnie jeszcze większe zainteresowanie. 

Bardzo dobrym pomysłem jest połączenie wątków kryminalnych z obyczajowymi. Możemy śledzić zawiłe relacje rodzinne Amai, jej małżeństwo. Tak jak i w poprzednich tomach, dużo jest w powieści przemyśleń i rozterek inspektor Salazar. Przyznam, że momentami mocno mnie irytowała, męczyło mnie to rozpamiętywanie na przykład jej dzieciństwa.

Podsumowując, Ofiara dla burzy to według mnie najlepsza część serii Doliny Baztan. Dostaliśmy świetnie poprowadzone śledztwo, błyskotliwych śledczych, tajemnice i dreszczyk emocji. Zdecydowanie polecam, a jeśli poczujecie niedosyt możecie obejrzeć ekranizację na Netflix.

Autor: Dolores Redondo

Tytuł: Ofiara dla burzy

Cykl: Dolina Baztan (tom 3)

Wydawnictwo: Czarna Owca

Gatunek: thriller

Ilość stron: 544

Moja ocena: 8/10 rewelacyjna

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Czarna Owca.

Udanego wieczoru,

Sylwia

Czytaj więcej »

„W cieniu Babiej Góry” Irena Małysa

lutego 06, 2021

„W cieniu Babiej Góry” Irena Małysa

Witajcie,

Takie debiuty literackie to ja lubię! Dzisiaj zabiorę Was w okolice Babiej Góry, miejsce spotkań czarownic, gdzie doszło to tragicznej katastrofy lotniczej, a przyroda jest równie piękna, co przerażająca. Zapraszam na recenzję powieści W cieniu Babiej Góry, której autorką jest Irena Małysa.

2 kwietnia 1969 roku w okolicach Babiej Góry rozbił się samolot. Wszyscy pasażerowie i załoga zginęli, jednak do tej pory nie znaleziono przyczyny. W 2019 grupa kobiet udaje się na wycieczkę na Babią Górę, wśród nich Barbara, policjantka, która wróciła w rodzinnej strony po tragicznych wydarzeniach w Krakowie. Impreza była też wieczorem panieńskim Izy, córki lokalnego posła, a jej przyjaciółki. O poranku okazuje się, że przyszła panna młoda została zamordowana. Basia postanawia za wszelką cenę dowiedzieć się, kto stoi za morderstwem. Co wspólnego mają ze sobą obie tragedie?

Prawdziwa katastrofa lotnicza stała się dla autorki impulsem do napisania fikcyjnej powieści, w której przedstawiła, co mogło być przyczyną wypadku. Akcja dzieje się dwutorowo – poznajemy wydarzenia tuż po katastrofie w 1969 r oraz w czasach obecnych, podczas prowadzonego śledztwa w sprawie morderstwa Izy. Obie historie fascynujące, a jak się okazuję, mają ze sobą wiele wspólnego. Katastrofa lotnicza wpłynęła bardzo mocno na losy okolicznych mieszkańców. Autorka pokazała, do czego może doprowadzić pazerność i chciwość. Z ogromnym żalem czytałam o rozpadającej się rodzinie, niszczeniu prawdziwej miłości. Przeszłość nie pozwoliła o sobie zapomnieć, a wydarzenia z 1969 miały swoje tragiczne następstwa wiele lat później. Basia prowadziła śledztwo w sprawie śmierci swojej przyjaciółki, co jest dla niej ogromnie trudne. Winnych musi szukać, wśród ludzi których zna, a nawet kocha. 

Autorce udało się stworzyć bardzo dobrą, kryminalną historię, wielowątkową z zaskakującym zakończeniem. Muszę przyznać, że nie sposób było domyśleć się finału, a przynajmniej ja obstawiałam zupełnie inne rozwiązanie zagadki. Pani Małysa, by zmylić czytelnika podtykała pod nos wiele fałszywych tropów, doskonale budowała napięcie. Na tajemniczy i mroczny klimat powieści z pewnością miały wpływ babiogórskie legendy i wierzenia, które autorka bardzo umiejętnie wplotła. Zostałam zauroczona opisami przyrody, jej potęgą, która zachwycała, czarowała, ale i przerażała. W dialogach pojawiły się elementy lokalnej gwary, co stanowiło interesujący dodatek.

Podsumowując, mogę z całą pewnością polecić powieść Ireny Małysy. To wciągający thriller, który zaskoczy Was zakończeniem. Zdecydowanie warto poświecić kilka godzin, by zanurzyć się w urzekającym beskidzkim świecie. 

Autor: Irena Małysa

Tytuł: W cieniu Babiej Góry

Wydawnictwo: Wydawnictwo Mova

Gatunek: thriller, kryminał

Ilość stron: 376

Moja ocena: 8/10 rewelacyjna

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Mova.

Udanego dnia,

Sylwia

Czytaj więcej »

Czytelnicze podsumowanie stycznia 2021

lutego 04, 2021

Czytelnicze podsumowanie stycznia 2021

Witajcie,

Ale ten czas pędzi! Dopiero co na początku stycznia liczyłam mój stosik hańby, a już witamy luty. Styczeń był całkiem udany pod względem czytelniczym. Udało mi się przeczytać aż 10 książek, a zdecydowana większość z nich to bardzo dobre pozycje.

1. „Noli Me Tangere!" Andreas Hoff, Wydawnictwo Novae Res

Książka bardzo dobra, wciągająca i tajemnicza! Autor opowiedział dwie historie, które pozornie łączy jedynie wspólne miejsce. Mamy współczesny wątek kryminalny, intrygujące i tajemnicze wydarzenia w XVII w, do tego małomiasteczkowe zabobony i wątek religijny. To wszystko okraszone doskonałym poczuciem humoru. Więcej możecie poczytać w tym wpisie. 

Moja ocena: 8/10 rewelacyjna

2. „Grudniowe kwiaty" Karolina Wilczyńska, Wydawnictwo Czwarta Strona

Grudniowe kwiaty to moje pierwsze spotkanie z cyklem i niestety dało się odczuć brak wiedzy na temat poprzednich części. ⁠Pierwszy raz spotkałam się z tak zaskakującą narracją. Muszę przyznać, że ogromnie przypadła mi do gustu. Czułam się, jakby Norbert zwierzał się mi bezpośrednio, jakby to mnie zapraszał i ugaszczał herbatą z malinami. ⁠Cała powieść wydała mi się całkiem ciekawa, czytałam z dużą przyjemnością i zainteresowaniem.

Moja ocena: 6/10 dobra

3. „Tajemnica posiadłości w Zachusach" Zuzanna Radomska, Wydawnictwo Novae Res

Zuzanna Radomska stworzyła powieść, która młodzieży z pewnością przypadnie do gustu. Ja sama przeczytałam z dużym zainteresowaniem, choć wiele wątków mogłoby być bardziej rozbudowanych. Czuję ogromny niedosyt po przeczytaniu, bo według mnie sam pomysł ma duży potencjał. Autorka próbowała poruszyć trudny temat wpływu pieniędzy na człowieka, jak ich posiadanie zmienia charakter, jednak było to naprawdę pobieżnie. Moją opinie znajdziecie już na blogu.

Moja ocena: 5/10 przeciętna

4. „Niewidzialny strażnik", Dolores Redondo, Wydawnictwo Czarna Owca

Pireneje, niewielkie miasteczko skryte w dolinie, legendy znane od pokoleń i seryjny morderca – tak w ogromnym skrócie przedstawia się powieść Dolores Redondo Niewidzialny strażnik. Jeśli lubicie tajemnicze historie, gdzie rzeczywistość miesza się z wierzeniami i tym, co wydaje się nierealne, to ta historia Was zachwyci. Więcej możecie przeczytać tutaj.

Moja ocena: 8/10 rewelacyjna

5. „Pójdziesz ze mną", Konrad Reznowicz, Wydawnictwo Oficynka

Ta książka mnie zaszokowała! Po przeczytaniu pierwszych 50 stron miałam ochotę rzucić książkę w kont z przekonaniem, że jest ona wynikiem wybujałej wyobraźni napalonego nastolatka. Jednak przetrwałam chwile zwątpienia, a im dalej czytałam, tym bardziej nie mogłam się oderwać. Zafascynowała mnie bowiem historia Konrada, jego poszukiwanie własnej drogi, szczęścia u boku drugiego człowieka. Jeśli jesteście ciekawi, to zapraszam do zapoznania się z całą opinią. 

Moja ocena: 6/10 dobra

6. „W paszczy lwa" Melisa Bel

Autorka zabiera nas do XIX wiecznego Londynu, do wspólnej zabawy podczas wykwintnych bali, razem z ówczesną śmietanką towarzyską. Muszę przyznać, że mimo 400 stron ani razu nie odczuwałam znużenia, jak mi się zdarza przy romansach. Liczne przygody Cat oraz wątek sensacyjny, sprawiły, że powieść czytałam z ogromnym zainteresowaniem. Wisienką na torcie jest doskonałe poczucie humoru. Jeśli nie czytaliście opinii, to zapraszam. 

Moja ocena: 7/10 bardzo dobra

7. „Świadectwo kości" Dolores Redondo, Wydawnictwo Czarna Owca

Autorka po raz kolejny zabiera nas do tajemniczej Doliny Baztan, by wspólnie z detektyw Salazar poprowadzić tajemnicze śledztwo. Drugi tom serii to bardzo dobrze napisany thriller, wciągający i intrygujący. Nawiązanie do baskijskiej mitologii to według mnie oryginalny pomysł, który mi bardzo przypadł do gustu. Więcej przeczytacie w tym wpisie. 

Moja ocena: 7/10 bardzo dobra

8. „Aniela" Izabela M. Krasińska, Wydawnictwo Czwarta Strona

Aniela to powieść rozpoczynająca rodzinną sagę Matki i córki. To opowieść o trudnej sytuacji na polskiej wsi na początku XX wieku, szczególnie dla dzieci. Autorka bardzo szczegółowo opisała, jak wyglądały panujące zwyczaje i obrządki. Zwróciła uwagę na rolę kobiet, która ograniczała się jedynie do rodzenia dzieci, zaspokajania potrzeb męża i ciężkiej pracy na gospodarstwie. Nie mogłam się oderwać od tej fascynującej historii, o której możecie przeczytać we wcześniejszym wpisie. 

Moja ocena: 8/10 rewelacyjna

9. „Wanda" Izabela M. Krasińska, Wydawnictwo Czwarta Strona

Wanda to kontynuacja sagi rodzinnej Matki i córki, w której na pierwszym planie mamy Wandę. To wzruszająca historia pełna smutku, tęsknoty za utraconymi szansami, rozczarowaniem.⁠ Więcej o książce możecie przeczytać we wpisie. 

Moja ocena: 8/10 rewelacyjna

10. „Dzielnica cudów. Nasz PRL, lata 80", Norbert Grzegorz Kościesza, Męskie Wydawnictwo N-KORT

Autor w bardzo ciekawy sposób opisuje, jak żyło się dzieciom, młodzieży w schyłkowych latach osiemdziesiątych. Przedstawił codzienne sytuacje, problemy i radości, z którymi musieli się zmierzać. Zrobił to w niezwykle intersujący sposób, prostym językiem, zabawnie. Poprzez szereg przezabawnych historii, pozwolił czytelnikowi powrócić wspomnieniami do lat dzieciństwa. Wywołał we mnie szereg emocji, tęsknotę, smutek, ale też rozbawienie. Całość możecie przeczytać na blogu. 

Moja ocena: 8/10 rewelacyjna

Gdybym miała wybrać najlepszą książkę minionego miesiąca, to bez wątpienia byłyby to Aniela i Wanda. Wspaniałe historie, przepełnione emocjami, zmuszające do refleksji i pozostające w głowie na długo. Wyróżnię też Niewidzialnego strażnika i Świadectwo kości za bardzo oryginalne nawiązanie do baskijskiej mitologii. Najsłabszą powieścią była Tajemnica posiadłości w Zachusach, która jawi mi się jako niewykorzystany potencjał.

Jestem ciekawa, czy czytaliście którąś z wymienionych przeze mnie książek? Jaka książka zrobiła na Was największe wrażenie w styczniu?

Pozdrawiam,

Sylwia

Czytaj więcej »

„Urszula” Izabela M. Krasińska

lutego 03, 2021

„Urszula” Izabela M. Krasińska

Witajcie,

Saga rodzinna Matki i córki, której autorką jest Izabela M. Krasińska, totalnie zawładnęła moimi myślami. Niedawno opowiadałam Wam o drugim tomie pt. Wanda, który wstrząsnął mną do głębi. Dzisiaj chciałabym podzielić się z Wami opinią na temat Urszuli, ostatniego tomu sagi. Czy był tak samo dobry, jak jego poprzednie części?

Tym razem mamy okazję bliżej poznać Urszulę, córkę Wandy. Dziewczyna nie miała łatwego dzieciństwa. Pijany ojciec, bieda i przemoc były na porządku dziennym. O tym, jakie potworności działy się w ich mieszkaniu, niech świadczy fakt, że dziewczynki modliły się, by ich tata umarł. To oczywiście miało ogromny wpływa na dorosłe życie Uli, która wyrosła na niepewną siebie, chwiejną emocjonalnie kobietę. Gdy poznaje Szymona, wydawać by się mogło, że wreszcie uśmiechnęło się do niej szczęścia. Czy zdoła je zatrzymać przy sobie?

Kobiety z rodziny Anieli kończyły bardzo podobnie, niechcianą ciążą z mężem alkoholikiem, nie były nauczone miłości, więc swoim dzieciom też uczucia nie okazywały. Z bólem serca obserwowałam, jak bohaterki niszczyły sobie życie -  najpierw Aniela, potem Wanda, a teraz Ula. Rodzinny dom, który powinien być dla człowieka bezpieczną przystanią, stał się przyczyną bólu i strachu. To przerażające, jaki ogromny wpływ na nasze dorosłe życie ma dzieciństwo, jak wzorce wyniesione z domu, rzutują na naszych późniejszych wyborach, na relacjach z innymi. Ze smutkiem obserwowałam, jak bardzo zmieniła się Wanda i jakie dzieciństwo wspólnie ze Szczepanem zapewniły dziewczynkom. Pozbawione miłości i ciepła, obarczone troskami dorosłych, w wiecznym strachu próbowały przetrwać.

Autorka poruszyła w książce problem DDA i jak sama wspomniała, seria Matki i córki jest dla niej swoistą terapią. Dla czytelnika to z pewnością niesamowicie emocjonująca historia, przepełniona smutkiem, bezsilnością, chwytająca za serce. Przedstawione wydarzenia są bardzo realne, zmuszają do zastanowienia, czy przypadkiem w naszym otoczeniu nie mamy takiej Natalii czy Uli. Warto rozejrzeć się dookoła, czy ktoś nie potrzebuje naszej pomocy. Obojętność i znieczulica społeczeństwa była wielokrotnie podkreślane przez pisarkę. 

Mimo, że jestem oczarowana Urszulą, wypadła ona nieco gorzej niż dwa poprzednie tomy. Na początku ciężko było mi się wciągnąć w opowiadaną historię. Jednak z każdą kolejną stroną, zanurzałam się coraz bardziej w wykreowanym przez autorkę świecie. Zżyłam się z bohaterkami, mocno im kibicowałam i na pewno będę za nimi tęsknić. Z całą pewnością warto sięgnąć po powieść, tak jak i po pozostałe tomy sagi Matki i córki. Polecam czytać w kolejności wydania i gwarantuję, że nie będziecie w stanie się oderwać.

Autor: Izabela M. Krasińska

Tytuł: Urszula

Cykl: Matki i córki (tom 3)

Wydawnictwo: Czwarta Strona

Gatunek: literatura obyczajowa

Ilość stron: 321

Data premiery: 13.01.2021

Moja ocena: 7/10 bardzo dobra

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Czwarta Strona

Udanego wiecoru,

Sylwia

Czytaj więcej »

„Dzielnica cudów. Nasz PRL, lata 80” Norbert Grzegorz Kościesza

lutego 01, 2021

„Dzielnica cudów. Nasz PRL, lata 80” Norbert Grzegorz Kościesza

Witajcie,

Jestem bardzo ciekawa, ilu z Was pamięta lata 80te. Ja miałam to szczęście, że urodziłam się w tych latach, więc na własnej skórze miałam możliwość doświadczyć tej dziecięcej beztroski, zabaw i warunków życia, o których napisał Norbert Grzegorz Kościesza w książce Dzielnica cudów, Nasz PRL, lata 80.

Autor w bardzo ciekawy sposób opisuje, jak żyło się dzieciom, młodzieży w schyłkowych latach osiemdziesiątych. Przedstawił codzienne sytuacje, problemy i radości, z którymi musieli się zmierzać. Zrobił to w niezwykle intersujący sposób, prostym językiem, zabawnie. Urzekło mnie słownictwo z tamtego okresu, dla niewtajemniczonych autor dodał słownik.

Opisane lata to zdecydowanie czas, który sprzyjał nawiązywaniu relacji. Teraz wpatrzeni w ekrany monitorów nie mamy na to szans. Ja sama nadal utrzymuję kontakt z osobami z dzieciństwa, z którymi godzinami przesiadywałam na podwórku, grałam w przeróżne gry, wspinałam się po drzewach. Nikt przed nikim nie udawał, nie było rywalizacji, kto ma droższe, lepsze rzeczy. Wydaje mi się, że na tym właśnie polega fenomen książki Norberta. Poprzez szereg przezabawnych historii, pozwolił czytelnikowi powrócić wspomnieniami do lat dzieciństwa. Wywołał we mnie szereg emocji, tęsknotę, smutek, ale też rozbawienie. 

Dzielnicę cudów przeczytałam z ogromnym zainteresowaniem, ale też zaskoczeniem. Do tej pory znałam Norberta Kościeszę jedynie jako twórcę bajek dla dzieci. Autor doskonale odnalazł się także w literaturze dla dorosłych, a ja z chęciom zapoznam się z  pozostałymi powieściami. 

Autor: Norbert Grzegorz Kościesza

Tytuł: Dzielnica cudów. Nasz PRL, lata 80

Wydawnictwo: Męskie Wydawnictwo N-KORT

Gatunek: literatura faktu

Ilość stron: 244

Moja ocena: 8/10 rewelacyjna

Za możliwość przeczytania książki dziękuję autorowi.

Udanego dnia,

Sylwia

Czytaj więcej »